Ο καθένας περνάει τα βράδια του όπως μπορεί και όπως του αρέσει. Εγώ δεν έχω και πολλές επιλογές. Συνήθως δουλέυω μέχρι αργά, και μετά κάθομαι στο σπίτι. Μερικές φορές κλαίω. Για όλα αυτά που έκαναν σε μας και πολύ περισσότερο γι'αυτό που έκαναν στον Αλεξ. Κάποιες φορές πηγαίνω σε συναυλίες - είναι η δουλειά μου άλλωστε. Την Τετάρτη είδα την συναυλία με τους μαθητές του Δημοτικού Ωδείου, με το τίτλο "Αν δεν υπάρχει ραγιάς, δε φυτρώνει πασάς" (συμφωνώ απολύτως ). Τώρα, το Σάββατο, είπαμε να δούμε την βραδιά ποίησης. Δεν έφτασα μέχρι το θέατρο. Ακριβώς κάτω από το σπίτι μου, ανταμώθηκα με τον αλβανό Νάσο, και την φάρα του. Μόλις με είδε έκανε μεταβολή, αλλά οι υπόλοιποι άρχισαν να βρίζουν και να τον ενθαρρύνουν. Πήγαιναν προς τα μπαράκια στην Κυριώτισσα. Βραδυνή έξοδο με τις γκόμενες τους, κανονικά. Η δικαιοσύνη αποφάσισε ότι αυτός με τα άλλα τέσσερα αποβράσματα χτύπησαν το γιό μου μέχρι θανάτου, τον πέταξαν σαν σκυλί, (μετά τι έγινε, και που πήγαν το κορμί του Αλέξανδρου, μάλλον πρέπει να το βρώ μόνη μου, δεν ασχολείται κανείς) και τώρα με 4 ώρες στην κουζίνα του γηροκομείου ο Νάσος εκτίει την "ποινή" του. Ηταν βλέπετε ανήλικος. Τώρα η κοινωνία πασχίζει να τον κάνει σωστό άνθρωπο. Το πιστέυετε; Εγώ όχι. Αλλά εμένα με εξοργίζει το γεγονός ότι εγώ είμαι υποχρεωμένη να παραμένω υπόδειγμα πολίτη, αντικρίζωντας τον δολοφόνο του γιού μου. Μην τυχόν να του πώ κάτι, η ακόμη χειρότερα,να κάνω. Οι κανόνες και οι ακριβοί δικηγόροι προστατέυουν τον "κακόμοιρο" τύπο, καταδικασμένο για παραβατική συμπεριφορά, λόγω της οικογενειακής του κατάστασης. Πατέρας αλκοολικός ( πως δουλέυει, απορώ ), στην μητέρα απαγορεύτηκε η είσοδος στην Ελλάδα, αλλά τελικά στρογγυλοκάθεται, και έβγαλε την πράσινη κάρτα ( πολύ θα ήθελα να μάθω, ποιός της την έδωσε), η αδελφή εδώ και πολλά χρόνια κάνει το αρχαιότερο επάγγελμα, τα αδέλφια του αγνωστο τι κάνουν. Βασικά και εγώ είμαι μετανάστρια. Και νιώθω κορόιδο. Τι την θέλουνε την σωστή νομοταγή συμπεριφορά, αν τελικά ο Νάσος, ο Στέλιος, ο Λευτέρης και ο Βασίλης είναι πιο πολύτιμοι από εμάς; Τι πρέπει να κάνω εγώ; Δεν τιμώρησαν αυτούς, εμένα καταδίκασαν να τους βλέπω και να μην μπορώ ούτε να πω κάτι.... και όποιος με κρίνει, ας δώσει πρώτα το παιδί του για σφαγή σ'αυτούς και μετά ας έρθει να το συζητήσουμε επί ίσοις όρους. Πολύ πίκρα, αλλά αν το διαβάζει και κάποιος άλλος νιώθω κάποια ανακούφιση.
Τα δικαστήρια με τους ενήλικες ( μητέρες, παππούδες, γιαγιάδες κλπ. ) πάνε για το φθινόπωρο. Πιο νωρίς δεν θα έχει καθαρογραφεί η δικογραφία. Τα δικαστήρια εδώ είναι υπόθεση. Να, μεθάυριο πάλι έχουμε τον Χίο, έκανε έφεση (και πήρε και δύο αναβολές).Οι άλλες δικάσιμες ακόμα δεν ορίστηκαν, θα τα γράψω αργότερα.Και μακάρι να μπορούσα να γράψω για κάτι καλό.....
