Sunday, April 29, 2007

Επέστρεψα!

Αγαπητοί φίλες και φίλοι
Χαίρομαι αφάνταστα που μπόρεσα να επιστρέψω απο τα βουνά της Νότιας Οσετίας και να διαβάσω τα σχόλια σας που μας δείχνουν ότι δεν είμαστε μόνοι μας σ' αυτόν τον σουρεαλιστικό κόσμο.
Πριν κάνω τον απολογισμό του ταξιδιού μου (πιστεύω ότι και ο ίδιος ο Οδυσσέας θα... πάθαινε πλάκα), σπεύδω να συμφωνήσω με κάποιες προτάσεις σας που μου φαίνονται πολύ σημαντικές
α) Συμφωνούμε ότι τα κείμενα του ιστολογίου πρέπει να μεταφραστούν τουλάχιστον στα Αγγλικά
β) Πρέπει να γραφτεί το χρονικό της εξαφάνισης του Αλεξ. Ίσως αυτό βοηθήσει να συνδιαστεί με κάποιο άλλο γεγονός που συνέβει τότε. Αυτά θέλουμε να τα κάνουμε, αλλά προς το παρόν δεν προλαβαίνουμε. Πάντως είναι στα σχέδια μας.
γ) Με χαρά θα δεχθούμε τις συμβουλές σας σχετικά με τους τρόπους που μπορούμε να μαζέψουμε τις υπογραφές για την κανονική έρευνα του A.REMUE και όχι για μια δίωρη διάλεξη, όπως επέλεξαν κάποιοι, γονείς και αυτοί, πού κρατάνε την τύχη των παιδιών μας στα χέρια τους. Για όσους θέλουν άμεση επικοινωνία με το Υ.Δ.Τ. δίνουμε το e-mail του κ. Πολύδωρα vpolydoras@yahoo.gr και το e-mail του κ.Στάθη (Γραφείο Τύπου)elasgrty@mopo.gr


Το ταξίδι
Σας πληροφορώ ότι κατάφερα να περάσω με την σωρό του πατέρα μου τρία σύνορα και μια εμπόλεμη ζώνη (για όσους δεν γνωρίζουν η Γεωργία έχει πόλεμο με την Νότια Οσετία). Επειδή κάθε κράτος ανέπτυξε την δική του γραφειοκρατία, η μητέρα μου δεν μπόρεσε να ακολουθήσει τον άνθρωπο που ήτανε 52 χρόνια μαζί της, στον τελευταίο του προορισμό. Αυτό έγινε στα σύνορα της Β. και Ν. Οσετίας. Το χειρότερο ήταν ότι τα σύνορα δεν μπορούσε να περάσει ούτε ο οδηγός της νεκροφόρας που είχαμε μισθώσει, για τον λόγο ότι δεν είχε μαζί του εξωτερικό διαβατήριο. Εγώ όμως ήμουν ακλόνητη στο να πραγματοποιήσω την τελευταία επιθυμία του πατέρα μου να είναι θαμμένος στον τόπο που γεννήθηκε, και για να μην επιστρέψουμε πίσω άπρακτοι, σταμάτησα στον δρόμο ένα φορτηγό που οδηγούσε ένας Οσετίνος και του πρότεινα 300 ευρώ για να περάσει εμένα μαζί με το φέρετρο μέσα από την Οσετία μέχρι τα σύνορα με την Γεωργία ( 70 χιλιόμετρα απόσταση).
Έτσι εμείς συνεχίσαμε το ταξίδι με ένα φορτηγό-ψυγείο που μετέφερε σακιά με πατάτες. Βρισκόμασταν στο χειρότερο πέρασμα του Καυκάσου (χαράδρα της Ρόκας), σε έναν άθλιο δρόμο, γεμάτο πέτρες απο τις κατολισθήσεις. Ο ήλιος έδυε. Κάθε μισό χιλιόμετρο μας σταματούσαν μπλόκα, κάποιοι αξύριστοι, ένοπλοι άντρες, αυτοαποκαλούμενοι φύλακες. Με τους Οσετίνους πήγε να μιλήσει ο οδηγός, ενώ με τους Γεωργιανούς μιλούσα εγώ. Έτσι καταφέραμε και περάσαμε. Ήδη βράδιαζε και αρχίσαν να ακούγονται πυροβολισμοί.
Πρέπει να σημειώσω ότι μιά φορά "γλυτώσαμε" επειδή ανέφερα ότι είμαι η μήτερα του Αλεξ. Η ιστορία μας είναι γνωστή και εκεί. Είδα ότι ακόμα και οι πολεμιστές που έμαθαν να ζούνε με το καθημερινό μίσος δεν έχασαν την ανθρωπιά τους.
Στις 9 το βράδυ κλαίγοντας πλέον ασταμάτητα, φτάσαμε στα σύνορα της Γεωργίας. Μας περίμενε ασθενοφόρο και πέντε συγγενείς μου. Στις 3 τα ξημερώματα φτάσαμε στο χωριό του πατέρα μου, απ' όπου αυτός έφυγε όταν ήταν 20 χρονών.Από την στιγμή που βρέθηκα στην Γεωργία, επιτέλους όλα πλέον πήγαν κανονικά.
Την επόμενη μέρα, με μεγάλη θλίψη αποχαιρετήσαμε τον πατέρα μου. Να μην σας κουράσω με το ταξίδι της επιστροφής μου, το μόνο που θα ήθελα να αναφέρω είναι ότι παραλίγο να έμενα για πάντα στις χαράδρες της Οσετίας γιατί σε ένα μπλόκο οι μεν δεν με άφηναν να προχωρήσω μπροστά, οι δε άλλοι δεν μου επέτρεπαν να επιστρέψω στην Γεωργία. Κι όμως κατάφερα να επιστρέψω...

10 comments:

discolata said...

Τα συλληπητήριά μου, Νατέλα.

Ελπίζω, κορίτσι μου, σύντομα όλες σου οι περπέτειες να τελειώσουν επιτέλους μια και για πάντα. Αρκετά πια έχεις ταλαιπωρηθεί. Από όλους και όλα.

Να είσαι καλά, κουράγιο, δύναμη σου εύχομαι. Λίγο ακόμα.

Δεν είσαι μόνη σου, κορίτσι μου, όλοι μαζί σου είμαστε, σε σκεφτόμαστε και σε πονάμε.

Ντόγια Καρολίνη
Θεσσαλονίκη

Aurellia said...

Ο Θεός να σου δίνει δύναμη και να σε λυτρώσει από όλα αυτά που σου συμβαίνουν. Συλληπητήρια για τον πατέρα σου. Θα είναι σίγουρα ευτυχισμένος που σεβάστηκες την τελευταία του επιθυμία.
Να είσαι καλά.

anadelfos said...

Έύγε κυρία μου..Το θάρρος και η μεγάλη σας υπομονή δεν μπορεί παρά κάποια στιγμή να σας δώσει την ελάχιστη ικανοποίηση να βρείτε τον Αλεξ..
Εγώ το μόνο που ειλικρινά εύχομαι, είναι να τιμωρηθούν παραδειγματικά όλοι οι ένοχοι..ΟΛΟΙ!

Marialena said...

Θεέ και Κύριε των δυνάμεων, Νατέλα!

Καλώς όρισες στην Ελλάδα όπου ή μη τι άλλο, δεν έχουμε ενέδρες με αντάρτες, αλλά άλλου είδους "παγίδες". Να σαι καλά, τουλάχιστον είσαι μαζί με τον άνδρα σου τώρα!

Καλό μήνα και καλή συνέχεια, Μαριαλένα

Athanassios Ghikas ready to fly like an Eagle said...

ναναι ελαφρυ το χώμα που τον σκέπασε. Με τον αγώνα τον δικό σου που σεβάστηκες και σαν τον Οδυσσέα πέρασες τόσα και τόσα για να τον φέρεις στην γη΄που τον γέννησε για να τον σκεπάσει στην αγκαλιά της για πάντα.
αλλά δεν είσαι μιά τυχάια που εκπλήρωσες την επιθυμία ενός νεκρού. Είσαι αυτή που τραβάς τα πάθη του Χριστού στην χώρα που θέλει να λέγεται φιλόξενη (αλλά ντρέπομαι που το λέω δεν είναι πλέον τίποτε!!!!! ) και που βρήκε το κουράγιο μέσα από τον υπέρτατο πόνο της να πράξει ΚΑΙ αυτό το κατόρθωμα.
Νατέλα
δεν ξέρω έγινε τρόπος ζωής σου

Πολεμίστρια του Φωτός υποκλίνομαι μπροστά σου!!

Ελπίδα said...

Συλληπητήρια για τον μπαμπά σου Νατέλα μου!
Έχεις περάσει τόσα!
Άδικο είναι πολύ!

Ιφιμέδεια said...

Απίστευτη περιπέτεια αυτή που έζησες (ή μάλλον και αυτή) Νατέλα.

Είναι μιά ανακούφιση που συνόδευσες τον πατέρα σου και έκανες αυτό που επιθυμούσε. Πράγματι κι εγώ σκέφτηκα τον Οδυσσέα όταν διάβαζα γιά το ταξίδι σου, όταν επέστρεψε στο νησί της Κίρκης γιά να κάνει το καθήκον του: να θάψει τον Ελπήνορα.

Δεν έχω πάψει να πιστεύω ότι όλες οι καλές μας πράξεις δεν πάνε χαμένες. Αν μη τι άλλο είσαι ένα παράδειγμα...

Κουράγιο. Ο αγώνας συνεχίζεται!

Anonymous said...

Na ksereis oti se sumponoume k eimaste mazi sou... Sullipitiria gia to thanato tou patera sou. Dustuxos kapoioi anthropoi irthan sti zoi gia na upomeinoun perissotera martyria apo kapoioys alloys... Dustuxos

paprsek said...

Τα συλληπητήριά μου, Νατέλα.
Εύχομαι σύντομα και το άλλο μεγάλο ταξίδι σου για τον Αλέξανδρο να έχει αίσιο τέλος.

Anonymous said...
This comment has been removed by a blog administrator.